အမွတ္တမဲ႔မွ အမွတ္တရသို႔..

      
        အမွတ္တမဲ႔နဲ႔ အမွတ္တရဆိုတဲ႔ စကားေတြက မိတ္ေဆြေျပာဖူးမွာပါ။ ဒီစကားႏွစ္လံုးမွာ အမွတ္တရ ဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္တို႔က ပိုၿပီးစိတ္ေတြ႔တယ္။ လူေတြ သူမ်ားအေပၚအမွတ္တမဲ႔ရွိတတ္ေပမယ္႔ ကိုယ္႔ကိုေတာ႔အမွတ္တရသာ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္ မဟုတ္လား။ အမွတ္တမဲ႔နဲ႔ အမွတ္တရ ဘာကြာသလဲ? အမွတ္တမဲ႔ဆိုတဲ႔အခါ ရည္ရြယ္ခ်က္မရွိဘူး။ ၿပီးေတာ႔ ခံစားခ်က္လည္းကင္းတယ္။ ဆင္ျခင္ ဥာဏ္လည္း မပါဘူး။ ဒီေတာ႔ အမွတ္တမဲ႔ ေျပာဆိုလုပ္ကိုင္မိတဲ႔အခါတိုင္း ဘာကိုဘာ႔ေၾကာင္႔လုပ္ရတယ္ဆိုတဲ႔ ရည္ရြယ္ ခ်က္နဲ႔ လုပ္တာ မဟုတ္ေတာ႔ဘူး။ ၀မ္းသာျခင္း၊ ၀မ္းနည္းျခင္းသေဘာ၊ ေမတၱာေစတနာ သေဘာေတြ လည္း မပါေတာ႔ဘူး။ အေၾကာင္းနဲ႔အက်ိဳးဆက္စပ္ ၿပီး ေတြးေခၚလုပ္ေဆာင္မႈမ်ိဳးလည္း မရွိဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ အမွတ္တမဲ႔ေတြဟာ အႏႈတ္သေဘာျဖစ္တယ္။ အမွတ္တမဲ႔ ျဖစ္ခံရသူမွာ စိတ္ အားငယ္ၿပီး သိမ္ငယ္စရာ

 ေတြခ်ည္းပါပဲ။ ဒါေပမယ္႔ အမွတ္တရက်ေတာ႔ ဒီလိုမဟုတ္ျပန္ေလဘူး။

          အမွတ္တရ လုပ္ကိုင္ေျပာဆိုႀကံစည္မႈေတြမွာ ရည္ရြယ္ခ်က္ပါတယ္။ ပန္းတိုင္ရွိတယ္။ ခံစားခ်က္ လည္းပါတယ္။ ေကာင္းတယ္ ေျပာေျပာ၊ ဆိုးတယ္ေျပာေျပာ ေစတနာစိတ္သေဘ ယွဥ္တယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ကံ ေျမာက္တယ္လို႔ ဆိုႏိုင္တယ္။ ၿပီးေတာ႔ အမွတ္တရေတြ က ဆင္ျခင္ဥာဏ္နဲ႔လုပ္တာေတြျဖစ္တယ္။ အေၾကာင္းနဲ႔အက်ိဳးဆက္စပ္ပံုကို နားလည္ၿပီး ကိုယ္ေမွ်ာ္လင္႔တဲ႔အက်ိဳးကိုရခ်င္လို႔ ဒီအက်ိဳး ကိုျဖစ္ေစတဲ႔ အေၾကာင္းတရားကို အမွားအမွန္ အေကာင္းအဆိုးေ၀ဖန္ပိုင္းျခားႏိုင္မႈနဲ႔ လုပ္ေဆာင္တာျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင္႔ မိတ္ေဆြ လည္း အမွတ္တရပဲျဖစ္ခ်င္မယ္ဆိုတာ သိေနတယ္။ မိတ္ေဆြ သေဘာတူပါရဲ႕လား?

          စဥ္းစားဖို႔က ေလာကႀကီးထဲမွာ မိတ္ေဆြရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဟာ

 ေလာကထဲမွာ အမွတ္တမဲ႔ေတြ လား? အမွတ္တရေတြလား? အမွတ္တမဲ႔လို႔ အရင္ေျပာၾကည္႔မယ္။ အမွတ္တမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ လူ႔ဘ၀မွာပန္းတိုင္ထားဖို႔ မလိုဘူး။ လူ႔ဘ၀အဓိပၸါယ္၊ အႏွစ္သာရ၊ လူပီသမႈေတြဟာ ရယ္စရာေတြ ျဖစ္ကုန္တယ္။ ေမတၱာ၊ ကရုဏာ၊ မုဒိတာေတြကလည္း လုပ္ခ်င္လုပ္၊ မလုပ္ခ်င္ေနဆိုတဲ႔ သေဘာရတယ္။ စာရိတၱဆိုတာလည္း မလိုေတာ႔ဘူး။ ရိုးသားမႈေတြ၊ ကိုယ္ခ်င္းစာ တရားေတြ၊ ပရဟိတသေဘာေတြ ဒါနသီလဘာ၀နာဆိုတာေတြ၊ မိဘေက်းဇူး၊ ဆရာ႔ေက်းဇူးေတြ၊

 ေလာကပါလတရားေတြအားလံုးအားလံုး သဲထဲေရသြန္ေပါ႔။ ဘာျဖစ္လို႔ လဲဆိုေတာ႔ ဒါေတြအားလံုးက ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔၊ ခံစားခ်က္ေစတနာနဲ႔၊ ေၾကာင္းက်ိဳးသိမႈေတြနဲ႔လုပ္ရတာမ်ိဳးေၾကာင္႔ပါပဲ။ .................... ဒါဆို အမွတ္တရလို႔ ျပင္ၿပီးေျပာၾကည္႔မယ္။ လူ႔ဘ၀မွာ ရည္ရြယ္ခ်က္ကိုသိရေတာ႔မွာေပါ႔။ ပန္းတိုင္ထားရေတာ႔မွာေပါ႔။ လူ႔ဘ၀ရဲ႕အဓိပၸါယ္ အႏွစ္သာရေတြကို ရွာရေတာ႔မွာေပါ႔။ ေက်းဇူးေတြ သိရေတာ႔မွာေပါ႔။ အမွတ္တမဲ႔ေနလို႔ မရေတာ႔ဘူး။ အေျဖရတာ၊ မရတာအသာထား ရွာရမယ္႔တာ၀န္ ရွိလာၿပီ။ မိတ္ေဆြရဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္ကို ၾကည္႔လိုက္ပါ။ ေရေျမေတာေတာင္သဘာ၀ေတြ၊ တိရိစၦာန္ ေတြဟာ ရည္ရြယ္ခ်က္အသီသီးအတြက္ရွိေနၾကတယ္။ လမင္းႀကီးက ညမွာသာဖို႔ေပါ႔။ ေျမႀကီးကျမက္ပင္ေတြ အတြက္၊ ျမက္ေတြက တိရိစၦာန္ေတြအတြက္၊ တိရိစၦာန္က လူေတြအတြက္ရွိရတယ္ဆို္ွမွားမလား။ ဒါျဖင္႔ လူက ဘာအတြက္မ်ား ျဖစ္မလဲ?  ၿပီးေတာ႔ လူမွာ တိရိစၦာန္ထက္သာတဲ႔ သိစိတ္ရွိတယ္။ မွားမွန္ ေကာင္းဆိုး ခြဲတတ္တယ္။ ဘုရားတရားသိတယ္။ ၀ဋ္ကိုေၾကာက္တတ္တယ္။ လူ႔ခႏၵာအစိတ္အပိုင္း တစ္ခုခ်င္းကလည္း သူ႔တာ၀န္နဲပသူ။ သူ႔ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔သူ။ ပိုၿပီး ထူးဆန္းတာက စိတ္ဆိုတဲ႔ လူရဲ႕ အာရံုကိုသိ တတ္တဲ႔ သေဘာပဲ။ ဒါဆို လူဟာ အမွတ္တရအျဖစ္ ေပၚထြန္းလာတယ္ဆိုတာကို လက္ခံၿပီလား။ ဒါျဖင္႔ ဘယ္လိုမ်ား အမွတ္ရဘ၀ကို ေရာက္လာရပါလိမ္႔။ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုမ်ားေလာက ထဲျဖစ္တည္လာပါလိမ္႔။ ၿပီးခဲ႔တဲ႔အရင္ဘ၀က ျဖစ္ေစခဲ႔တယ္ဆိုရင္ အဲ႔ဒါကိုျဖစ္ေစ တဲ႔ အရင္ဘ၀ကေရာ? အဲ႔ဒါျဖစ္ေစတဲ႔ ေရွးေရွ႕ဘ၀ကေရာ၊ အဲဒါကို ျဖစ္ေစတဲ႔ေရွ႕ေရွ႕ေရွ႕ ဘ၀ကေရာ..............???????????? တစ္နည္းအားျဖင္႔ သံသရာထဲက ကၽြန္ေတာ႔ဘ၀ရဲ႕ ကနဦးအမွတ္(၁)ဘ၀က ဘယ္လိုျဖစ္ခဲ႔တာပါလိမ္႔။