Tuesday, August 21, 2012
ဒီစကားႏွစ္လံုးက လူ႔ဘ၀အဓိပၸါယ္ရွာေဖြေရးလမ္းစဥ္မွာ အေရးပါလွပါတယ္။ အဘိဓါန္မွာေတာ႔ အဓိကဆိုတာ လိုရင္းလို႔ အဓိပၸါယ္ရတယ္။ လြန္ကဲျခင္း၊ ႀကီးကဲျခင္း လို႔ ဆိုတယ္။ ပါဠိလိုက အဓိဧတိတီတိ အဓိေကာ တဲ႔။ လြန္စြာေရာက္တတ္ေသာေၾကာင္႔ အဓိကမည္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ဆန္႔က်င္ဘက္ကေတာ႔ သာမည ျဖစ္ပါတယ္။ သာမည ဆိုတာ မထူးျခားတာ၊ အမ်ားနည္းတူျဖစ္တာ၊ ေတာ္႐ံုတန္႐ံုျဖစ္တာ လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ သာမညဟာ အမ်ားႀကီးျဖစ္ၿပီး အဲ႔ဒီအထဲမွာ အဓိကဟာတစ္ခုသာရွိမယ္လို႔ ဆိုႏိုင္သလို အဓိကဆိုတာ အားလံုးထဲမွာ ဦးစားေပးရမယ္႔အရာ၊ အေလးအနက္ထားရမယ္႔အရာ ျဖစ္တယ္လို႔လည္း ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ဒီကေန႔လူေတြရဲ႕ျပႆနာဟာ အဓိကကိုသာမညထားၿပီး သာမညကိုအဓိကထားမိျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါျဖင္႔ အဓိကနဲ႔သာမည ဘယ္လိုခဲြၿပီးသိႏိုင္မလဲဆိုတဲ႔ ေမးခြန္းကိုေျဖၾကပါစို႔။ အဓိကျဖစ္ျခင္းအတြက္ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြ ရွိတယ္။(1) အစစ္အမွန္သေဘာရွိျခင္း၊ (2) အခ်ိန္ကန္႔သတ္ခ်က္ရွိျခင္း၊ (3) ေရရွည္အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈရွိျခင္း၊ ဒါေတြက အဓိကျဖစ္ျခင္းရဲ႕ လကၡဏာေတြပါ။
အစစ္အမွန္သေဘာဆိုရာမွာ အႏွစ္သာရကိုဆိုလိုပါတယ္။
ေလာကထဲမွာ ပံုသ႑န္ေတြအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိၾကပါတယ္။ ဒါေတြရဲ႕ အေကာင္းနဲ႔အဆိုး၊ အမွန္နဲ႔အမွား၊
ေတြကိုလည္းႏိႈင္းယွဥ္ၿပီးေတာ႔သာ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ဥပမာ ႐ုပ္ေခ်ာတယ္၊ ဆိုးတယ္ ဆိုတာမ်ိဳး။
ဘာကိုေခ်ာတယ္ေျပာမလဲ။ ျမန္မာမ်က္စိထဲမွာ နီဂ႐ိုးေတြကအ႐ုပ္ဆိုးေနေပမယ္႔ အေနာက္တိုင္းမ်က္ စိထဲမွာ ေခ်ာေနႏိုင္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ႔
ေငြေၾကးခ်မ္းသာတယ္ဆိုတာမ်ိဳး။ ဘယ္ေလာက္ရွိမွခ်မ္းသာတယ္ေျပာမလဲ။ သူေတာင္းစားခ်င္းတူရင္ေတာင္
ခြက္တစ္လံုးပဲရွိသူထက္ ခြက္ႏွစ္လံုးပိုင္သူက ခ်မ္းသာတယ္လို႔ ေျပာႏိုင္တာပဲမဟုတ္လား။
ဒါေတြက ပညတ္သေဘာေတြသာျဖစ္ပါတယ္။ အစစ္အမွန္ေတြမဟုတ္ၾကပါဘူး။ ဒီကေန႔ လူေတြအသဲအသန္လိုက္စားေန
ၾကတာေတြဟာ သာမညေတြျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာကို သင္လက္ခံပါရဲ႕လား။ ဒီကေန႔ လူရဲ႕အစစ္အမွန္အႏွစ္သာရကိုၾကည္႔ရင္
ဒုကၡနဲ႔ကိေလသာပဲ။ ဒုကၡဆိုတာ အို၊နာ။ေသ အပါအ၀င္ မခ်စ္တာနဲ႔တဲြ၊ ခ်စ္တာနဲ႔ကဲြ၊ ရတာမလို၊
လိုတာမရ၊ အကုန္ေပါ႔ေလ။ ကိေလသာဆိုတာကေတာ႔ ကာယ၊၀စီ၊မေနာကံသံုးပါး (ဒုစ႐ိုက္ဆယ္ပါး) ကိုက်ဳးလြန္ေစတဲ႔
ေလာဘ၊ေဒါသ၊ေမာဟ၊မာန စတဲ႔ စိတ္ကိုညစ္ႏြမ္းေစတဲ႔တရားေတြေပါ႔။ ကိေလသာဆယ္ပါးရွိရာမွာ တစ္ပါးကို
150(တစ္ရာ႔ငါးဆယ္)စီ ထပ္ၿပီးပြါးသြား တာေၾကာင္႔ စုစုေပါင္းကိေလသာ 1500(တစ္ေထာင္႔ငါးရာ)ေပါ႔။
ဒါကို ကိေလသာ 1500 အခ်စ္လို႔ တင္စားၾကတာေပါ႔။ ဒီအခ်စ္နဲ႔မကင္းသူတိုင္း အပါယ္နဲ႔မကင္းပါဘူး။
ဒါေၾကာင္႔ ဒုကၡနဲ႔ကိေလသာက အဓိကျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုရမွာပါ။
ၿပီးေတာ႔ အခ်ိန္အကန္႔အသတ္ဆိုရာမွာ ခုခ်က္ခ်င္းပဲ
စလုပ္သင္႔တဲ႔ သေဘာကိုေျပာခ်င္တာပါ။ ေလာကထဲမွာ အခ်ိန္ဇယားဆြဲၿပီး လုပ္ရတာမ်ိဳးေတြလည္းရွိပါတယ္။
ဒါေပမယ္႔ အခ်ိဳ႕ဟာေတြက အခုကိုလုပ္မွ ျဖစ္တယ္။ေနာက္က်သြား တာနဲ႔ ဒုကၡေရာက္ေတာ႔တာမ်ိဳးေလ။
ဥပမာေျပာရရင္ ထမင္းအသက္(7)ရက္တဲ႔၊ ေရအသက္(1)မနက္တဲ႔။ ဒါဆို ေလအသက္ က်ေတာ႔ေရာ။ အသက္ေအာင္႔ၾကည္႔ေပါ႔။
မိနစ္ဘယ္ေလာက္ခံမွာတဲ႔လဲ။ ဒီေတာ႔ ထမင္းထက္ေရကအေရးႀကီးတယ္။ ေရထက္ ေလကအဓိက က်ျပန္တယ္ေပါ႔။
ဒီကေန႔ ေလ႐ႈရတဲ႔ကိစၥမ်ိဳးဆန္ဆန္ အခ်ိန္မဆိုင္းဘဲ အခုလုပ္ရမယ္႔ကိစၥ ဘာမ်ား ရွိမလဲ။ေနာက္မွလုပ္မယ္ဆိုၿပီးဆိုင္းထားလို႔မရတဲ႔
ကိစၥ ဘာမ်ားရွိမလဲ။ တစ္နည္းအားျဖင္႔ လူကေသမ်ိဳး၊ အခ်ိန္မေရြးအနိစၥ ေရာက္ႏိုင္ေလေတာ႔
ေသၿပီးမွလုပ္မရတဲ႔ကိစၥ ဘာမ်ားျဖစ္မလဲ။ ဒါဆိုရင္ ေသၿပီးေတာ႔ေရာက္မယ္႔ ျဖစ္မယ္႔ ဘ၀အတြက္
ႀကိဳတင္အေျဖရေရးေပါ႔။ ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား။ ဒါအတြက္ျပင္ဆင္ေရးေပါ႔။ ဒါကို ေလာကုတၱရာအေရးလို႔
ဆိုတယ္မဟုတ္ လား။ ဒါေၾကာင္႔ ေလာကီထက္ ေလာကုတၱရာအေရးကို အဓိကထားရမွာပါ။
ဒါ႔အျပင္ ေရရွည္အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈဆိုရာမွာ
ဒီဘ၀တြင္မၿပီးဘဲ ေနာက္ဘ၀ကိုဆက္ၿပီး အက်ိဳးသက္ေရာက္မယ္႔ ကိစၥကိုေျပာခ်င္တာပါ။ ဒီဘ၀လုပ္ေနတဲ႔
ကိစၥမ်ားစြာက ဒီမွာပဲက်န္ခဲ႔မွာျဖစ္ၿပီး အခ်ိဳ႕အရာေတြက ဟိုဘက္ကိုလိုက္ၾကမွာပါ။ ဘာေတြကက်န္ခဲ႔မလဲ။
ဘာေတြကလိုက္ၾကမလဲ။ ဒီကေန႔ ဘတ္စ္ကားစီးတဲ႔အခါ ဂိတ္စဂိတ္ဆံုးစီးသူရွိပါတယ္။ လမ္းက တက္ၿပီး
လမ္းမွာပဲဆင္းတာရွိတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ဂိတ္ဆံုးေရာက္ခါနီးေတာ႔ ၾကည္႔လိုက္ရင္ အျပည္႔ေတာ႔မက်နဘူး။
တစ္ခ်ိဳ႕ေပါ႔။ ဒီလိုပဲ။ လူေတြ ဒီဘ၀မွာတင္မၿပီးဘူး။ ဆက္ရအံုးမယ္။ ဘာေတြကကိုယ္နဲ႔ မလိုက္ဘဲက်န္ခဲ႔ၿပီး၊
ဘာေတြက အရိပ္လိုလိုက္လာၾကမလဲ။ ျမင္ရတာေတြ အကုန္က်န္ခဲ႔မယ္။ မျမင္ရတာေတြ အကုန္ပါလာမယ္။
ျမင္ရတာေတြဆိုတာ ကိုယ္႔မိသားစု၊ ေဆြမ်ိဳး၊ အသိုင္းအ၀ိုင္း၊ တိုက္တာၿခံေျမ၊ ေရႊေငြလုပ္ငန္း၊
ပိုင္ဆိုင္မႈ၊ ဘြဲ႕ထူး၊ ဂုဏ္ထူး စတဲ႔အရာေတြ အားလံုး က်န္ခဲ႔မယ္။ ေကာင္းျခင္းနဲ႔ဆိုးျခင္း
ဆိုတဲ႔ မျမင္ရတဲ႔အရာေတြ ပါသြားမယ္။ တစ္နည္းေျပာရရင္ ကုသိုလ္နဲ႔အကုသိုလ္ေတြေပါ႔။ ဒီဘ၀ကေန
ေနာက္ဘ၀ကိုသြားတဲ႔အခါ မေကာင္းတာေတြေတာ႔ ယူသြားခ်င္တဲ႔သူ မရွိေလာက္ပါဘူး။ ေနာက္ဘ၀မေျပာပါနဲ႔။
သူမ်ားအိမ္သြားလည္ရင္ေတာင္ လက္ေဆာင္ေပးစရာ ေကာင္းတာမွန္တာေလးေတြပဲ ယူသြားခ်င္မွာပါေလ။
ဘယ္သူက ကိုယ္႔အိမ္က မေကာင္းတဲ႔အညစ္အေၾကးထုပ္ႀကီး ယူသြားမလဲ။ ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား။ ဒီေတာ႔
လူတိုင္းက ကုသိုလ္ထုပ္ႀကီးနဲ႔ သြားခ်င္ႀကမွာပါပဲေလ။ ဒါမွလည္း မ်က္ႏွာပန္း လွေတာ႔မေပါ႔။
ကိုင္း။ နိဂံုးခ်ဳပ္ၾကစို႔။ ဒီကေန႔ လူေတြရဲ႕ျပႆနာက
အဓိကကိုသာမညထားၿပီး၊ သာမညကိုအဓိက လုပ္ေနတာလို႔ ေျပာခဲ႔ၿပီ။ ဒီေတာ႔ သာမညေတြ ဒီဘ၀မွာက်န္ခဲ႔မယ္။
အဓိကေတြ ဟိုဘက္ပါသြားမယ္ဆိုေတာ႔ မိတ္ေဆြလည္း စဥ္းစားေပါ႔။ ကိုယ္႔ရဲ႕ပံုသ႑န္က ဘာႀကီးပဲျဖစ္ေနျဖစ္ေန
အႏွစ္သာရက ဒုကၡနဲ႔ကိေလသာဆိုတာ သိၿပီလား။ ေလာကီေရးထက္ ေလာကုတၱရာေရးက အေရးႀကီးတာျမင္ၿပီလား။
ဒါန၊သီလ၊ဘာ၀နာ အဓိကဆိုတာ ေတြ႔ၿပီလား။ အဲ႔ဒါ အခုပဲ စလုပ္ၿပီလား။ လုပ္ႏိုင္ၿပီလား။ ေလာကုတၱရာဘဏ္မွာ
ကုသိုလ္စာရင္းနဲ႔အကုသိုလ္စာရင္း ဖြင္႔ထားတယ္။ ဘယ္မွာ အစုမ်ားေနလဲ။ အဓိကနဲ႔သာမညကြဲရဲ႕လား။
အဓိကကို အခုစလုပ္ေနၿပီလား။ မစႏိုင္ေသးရင္ ဘယ္႔ႏွယ္လုပ္မလဲ။ စခ်င္ပါလ်က္ မစႏိုင္သူေတြအတြက္
ဘယ္လိုနည္းလမ္းရွာၾကမလဲ။ ေထာင္ထဲကလူေတြ၊ ျပည္႕တန္ဆာေတြ၊ ဒုကၡိတေတြ၊ လူမမယ္ကေလးငယ္ေတြ၊
႐ူးေနတဲ႔လူေတြ၊ အူမမေတာင္႔လို႔ သီလမေစာင္႔ႏိုင္တဲပသူေတြ၊ ေယာက်္ားလွ်ာ၊ မိန္းမလွ်ာေတြ၊
က်န္းမာေရးမေကာင္းလို႔ ေသခါနီးဆဲဆဲလူေတြ ............
